Naukowcy twierdzą, że wykazuje działanie przeciwzapalne. Zawarte w kurkumie substancje, takie jak np. Ar-tumeron (związek występujący w kurkumie, sprzyja namnażaniu i różnicowaniu komórek macierzystych w mózgu. Wyniki uzyskane przez zespół z Instytutu Neuronauki i Medycyny w Jülich sugerują, że w przyszłości będzie go można wykorzystać w leczeniu choroby Alzheimera czy udaru, odpowiadają za pobudzanie komórek mózgowych, co pozwala na zatrzymanie efektów pewnych chorób mózgu. Kurkuma sprawdza się także w terapii zaburzeń osobowości czy depresji.
Kurkuma polecana jest w terapii i profilaktyce nowotworów wielu narządów, m.in. skóry, płuc, jamy ustnej, głowy, przełyku, wątroby, trzustki, jelit, prostaty, szyjki macicy. Zawarta w kurkumie kurkumina wspomaga działanie taxolu – leku używanego w terapii nowotworu piersi.
Według badań naukowców z USA i Uniwersytetu w Kopenhadze kurkuma pozwala na zahamowanie namnażania się wirusów, a także zapobiega powstaniu i rozwojowi schorzeń bakteryjnych i grzybiczych. Zawarte w niej składniki mogą być pomocne w leczeniu zapalenia spojówek, zespołu suchego oka czy jaskry, jednak prace nad potwierdzeniem takich właściwości są nadal w toku. Wykazano natomiast, że kurkuma wpłynęła na obniżenie poziomu cukru i cholesterolu we krwi badanych szczurów, a także wpłynęła wspomagająco na gojenie ran i stanów zapalnych u badanych zwierząt. Można więc przypuszczać, że podobne właściwości kurkuma wykaże w odniesieniu do ludzi.
Kurkuma jest niezwykle bogatym źródłem witamin i składników mineralnych. Suszone i zmielone kłącze kurkumy zawiera witaminy z grupy B, takie jak tiamina, ryboflawina, niacyna, kwas foliowy i witamina B6. Ponadto dodając kurkumę do potraw, dostarczamy organizmowi witamin E i K. Składniki mineralne, które wchodzą w skład kurkumy to wapń, żelazo, magnez, potas, fosfor, sód i cynk. Niewątpliwą zaletą kurkumy jest wysoka zawartość błonnika pokarmowego, bo aż 22,7g.